از خودت بگو … این روزها چه میکنی؟
مدتیست از تو بی خبرم ، این روزها کجایی؟
من که این روزها کارم اشک ریختن است
راستش را بخواهی از دلتنگی ات پریشانم.
تو هم عادت كردي؟ديگه راحتي نه؟با يكي ديگه...تونستي پيدا كني؟هموني كه هميشه ازش تعريف ميكردي
این روزها بدجور درگیر دل منی .
من خوبم!همون چيزاي هميشگي قرص هاي خواب اور وخنده هاي الكي!حالم خيلي خوبه تو كه منو ميشناسي
كاش براي اخرين بار يتونم ببينمت،تو او قيافه زيبات محو بشم
براي اخرين بار مال من باشي،براي اخرين بار با تو از خواب بيدار شم
باور كن ديگه چيز جديدي نيست,
رفتی ومنو تو این شبهای سیاه تنهام گذاشتی
کاش بدونی چقد تنهام و محتاج یک نگاه توام

درست یک روز است

که یکدیگر را ترک کرده ایم… 
ولی بی تو لحظه ها آن قدر دیر میگذرند

 که میخواهم فردا…

سالگرد جداییمان را جشن بگیرم ! 

    یکـ حبه قند ،

 درفنجـان قهــوه ی تلخـــــــ ...

شیرین نمیشـــود ...

دو حبه قند ،

در فنجــان قهــوه ی تلخـــــ ..

شیرین نمیشــــود ..

سه حبـــه ، چهار ، پنج ....

اصلاً تو بگــو یک دنیــا قنـــد ،

در این دنیای تلخـــ ،

نه ..

اگـــر تــو نباشــی

فالِ این زندگــــی ،شیرین نمیشــود … !

 جزر و مد های زیادی آمده اند و رفته اند

مـــــــوج در مـــــــوج

 امـــــــــا نمی دانم چرا

 هنوز هم بر تن خیس ســــاحل

 نام تــــــــــو را می بینمـــــــ ...! 

 عجـــــــــب طعـــم گسی دارد ..

دروغ هـــــــــایت ...

وقتـی به خورد گوش هـایم میرود 

 تمام ذهنـــم را جـــمـــع می کنـــد .. !!!      

آری ،

می دانم

که " خط فقر جاییست میان..... بود و نبود تو ...

 جاییست میان دار و ندار من... 

بی تو کنار این خاطره ها نشستن دل میخواد

که من ندارم باور کن .

قهوه ات را نصفه خوردی

سرنوشتم ته فنجان جا ماند ...

اگر بعد از من کسی گفت دوستت دارد :

یادت باشد

هر اذان گویی بلال نمیشود .

مرا دید و نشناخت !!!

این است درد ...

عطر تنت روی پیرهنم مانده

امروز بویدمش

عمیق ...

عمیق

باهرنفس بغضم را سنگین تر کردم و به یاد آوردم

تنت سهم دیگریست

وغمت

سهم من ....

خــــــدایا ...

یا بزن برو جلو...

یا برگردون عقب...

اینجا یه زندگی دلم خیلی گرفته !!!

در خاطراتم دستکاری میکنم

هر به ایامی هر جادلم تنگ شد

تو را میساازم ...

باور کن :

تا آخر خط می رفتم

اگر سر راهم نقطه نمی گذاشت !  

شکستمـ ...

 نه ان زمان که رفتــــے... 

همان وقت که گفتے میروے

یعــــنی می رسـد روزی 
کـــه روی همـین صفـحـه بنویسم:
"آمـــد.... کـــه بمــــاند"

هے روزگــار

 
مـن بـه دَرک

خُودت خسته نشُدی از دیدن تصویر تِڪرارے درد ڪَشیدن مـن ؟؟؟

آنها که گفته اند "دوری و دوستی"
یا طعم دوستی نچشیده اند!
یا درد دوری نکشیده اند

اى کسانى که پشت سر من حرف میزنید ...
عاشقتونم که انقدر درگیر منید ...

عابری در گذر از کوچه نزدیک تنم، می پرسد:

این چه عطریست که از کوچه بن بست تنت میگذرد؟

تازه من میفهمم

خاطرات تو چقدر خوش بویند!

من؛
از این منـی ، که هر لحظه دلتنگِ توست
مُتنفـــــــــرم.....

وقـت هـائـی هست
که جـز بـه بـودنــت
دلـم رضـایـت نـمی دهــد
حـالـا
مـن از کجـا بـیـاورمـت ؟!

صدای قــلــــب نیست 
صدای پای تو است كه شب ها در سینه ام می دوی 
كافیست كمی خسته شوی
كافیست كمی بایستی

خدایا ؛

یاری ام کــــــن تا اگر چیزی شکستـــــــــم 

دل نباشد ...

 
به تو که کاری ندارم!

دارم به دردِ خودم می میرم

تقصیر من نیست

که توتنها درد منی...!

آزارم میدهی ...

به عمد ...!...

 اما من آنقدر خسته ام ...

آنقدر شکسته ام ......

که هیچ نمیگویم ٰ؛......

حتی دیگر ...

  رنجیدن هم از یادم رفته است ...!    

  دلم به بهانه همیشگی باز گریست 

   بگذار بزرگ شود تا بداند ......

   هر چه خواست همیشه نیست .... !

 نبــودنت را با ساعت شـنی اندازه میگــــرم...

 یک صحــــرا گذشـــــته است...

این روزها جای خالی ” تـو ” را با عروسکی پر می کنم
همانند توست مرا ” دوست ندارد ”
احساس ندارد !
اما هر چه هست ” دل شـکـســتـن ” بلد نیست

قــــدر لـحـظـه ها را بـــدان !
زمـــانـی مـی رســد کــه تــــو دیـــگـر قــــادر نـــیستی بــگـویـی :
" جــــبـــران مــی کـــنم " . . !

ایــن روزهـــا خیلــی چیـزهـــا دست من نیست... 
مثلا... 
دست هایت . . .

گاهی وقتا زندگی تمام حواسشو جمع میکنه

که ببینه کـی رو بیشتر از همه دوســـت داری 

تا درست همونو ازت بگیـــره ، 

کاش هیچ وقــت نفهمـــه چقدر دوستـت دارم .

  

دُنـبـال کَـسی نـیستَم که وقـتی میگـم

 میخـوام بـرَم

بـگه نـرو

کسی رو مـیخوام که وقـتی گـفتم میـرم

بـگه:

 صَبر کن منَم باهات میـام تَنــها نــرو .

تمام دنیــــــــــا هم که بگویند

دوستم نداری

بــــاز هم این دل زبان نفهــــــم

 بهانه ات را میگیــــــرد ... !!

چه مسخره است

سوال امتحان

که میگوید:

لطفاً جای خالی را پر کنید...

من اگر میتوانستم,

جای خالی تــو را پر میکردم

وقتی تمام احساس دلتنگیت را

 با یک" به من چه "پاسخ میگیری..."

به کسی چه"که چقدرتنهایی.

 وَقتـیــ دِلتَنگــ هَستَمــ


 چـِقَدر ظـآلِمـ مـےشَوَمـــ . .

حَتـے نِمیخواهَمـ لَحظه اے پیشِـ خودَتــ بـآشے . . .

زندگي به مرگ گفت : چرا آمدن تو رفتن من است ؟ 

  چرا خنده ي تو گريه ي من است ؟ 

 مرگ حرفي نزد!!!  

 زندگي دوباره گفت : من با آمدنم خنده مي آورم و تو گريه 

 من با بودنم زندگي مي بخشم و تو نيستي  

مرگ ساکت بود

زندگي گفت : رابطه ي من و تو چه احمقانه است !!! زنده کجا ،  

گور کجا ؟ دخمه کجا ، نور کجا ؟ غصه کجا ، سور کجا ؟ 

 اما مرگ تنها گوش مي داد  

 زندگي فرياد زد : ديوانه ، لااقل بگو چرا محکوم به مرگم ؟؟؟  

 و مرگ آرام گفت : تا بفهمي که تو و ديوانگي و عشق و حسرت  

چه بيهوده هستید.

کاش عشقها مثل رفاقت دست و چشم بودن

اگه دست زخمی می شد چشم واسش اشک می ریخت

اگر هم چشم اشک می ریخت دست اشکاشو پاک می کرد

 عمیق ترین درد زندگی مردن نیست،

بلکه اینه که یکی درد و مشکلشو بهت بگه

   ...وقتی که بن بست غربت سایه سارقفسم بود ...

رویا هایی هست که شاید هرگز تعبیر نشوند

اما همیشه شیرین اند

مثل رویــــای داشتن تـــــــو ..

گاهی باید احساس نکنی ، تا احساست کنند !

گاهی باید کسی باشی که نیستی ، تا کسی که بودی باشی !
گاهی باید چشم ها را بست ، تا تو را ببینند ! گاهی باید خوابید ، تا شاید بیدارت کنند!

 گاهی باید رفت ، تا بودنت احساس شود ..

  رد پاهايم را پاک مي کنم ܜܔܢܜ

مــوجــودات ِ غــریبـی هـستیـم !

خدایــــــــــــا
 معشـــــــــــــــــوق من
 امشــــــــــــــــــــــــــــــــــــب
 در آغـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوش کیست؟
 هر کجا هـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــست
 تنهایش مگـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــذار...!

بقیه در ادامه مطلب

چگونه دلم خوش باشد

وقتی جداست دنیای تو از دنیای من.

  نمیدانی

  همه زندگی من آن لحظه ای ست که

  نگاهم میکنی،

پس بذار زندگی کنم.

  دیگه دارم عادت میکنم...

به این همه سردبودنت...

عادت می کنم.ذوب میشم...

امامهم نیست...

   دارم تاوان پس می دهم...

تاوان دلایی که شکستم...

 زندگیایی که تباه کردم...

تاوان روزهای سیاه تو...که تنهایادگاری.غرورولجبازی من است...

خسته شدم ازتکرارِ شنيدن

''مواظب خودت باش''

تو اگر نگران حال من بودي که نمي رفتي

مي ماندي....

هرچه قدرزندگی ام رازیررادیکال میبرم وجذرش رامیگیرم...توحاصل میشوی...

تویی که تمام معلوم هاومجهول های معادله ی زندگیم راشامل میشوی...

یک جایی یک غریبه

میشود همان اتفاق ناخوانده زندگیت

که سالها

به آرزویش نشسته بودی

اما او

فاتحه کل زندگیت را یک جا میخواند.....

 ممنون که اشک رابه چشمانم فرامیخوانی...

ممنون که آسمان قلبم گشتی...

ممنونم عزیزم...

ممنون که مجنون شبهای تارم شدی.

ای توکه تمام تمام دنیایم راشامل میشوی...

سوگندیادمیکنم که اجازه نخواهم دادکه عشقمان تبدیل به خطوط موازی گردد...

حتی اگرلازم باشدکه یکی ازخطوط بشکنند،مطمئن باش که من برای باتوبودن خواهم شکست..

بازشب شدومن ماندم ویک عالم دلتنگی وعطش برای دیدارت...

بازشب شدومن ماندم ویک کوله بارخاطره که برشانه هایم سنگینی میکنند...

بازشب شدوخورشیدزآسمان کوچ کردهرچندخورشیدقلبم که توباشی درقلبم فروزانی ووجودم راگرماونورمیبخشی...

بازشب شدوهمگان به آرامش فرورفتنددرحالی که باآمدن شب است که من قدم درجنگل تشویش میگذارم

درحقیقت شب دروازه ای است برایم که مرابه شهرناآرامی هافرامیخواند...

سکوت عجیبی وجودنحیفم راسنگ سارمیکندومرااززیستن بیزار...

به آینه مینگرم...اونیزسکوت رافریادمیزند...

فریادهایش آثارخستگی ودرماندگی رادرچهره ام نمایان میسازند

بازمیگردم وبه گذشته هامینگرم...به جاده ای که زمانی ازفرازهای آن عبورکرده وبدین جارسیده ام

جاده رنگ وبوی تورابه خوددارد...وجودم سنگینی میکندوهمانجاروی زمین مینشینم،همانندکودکی که

بهانه مادرش رامیگیرد...تورابهانه میکنم...

تورابهانه میکنم ودرقبله یاربه کرنش مینشینم وازایزدمنان بهترین هاراتنهابرای تومیطلبم...

ازاومیخواهم...

هرگزشبنمی بررخسارت نچکدوبه آن دریای وجودت که کویروجودم رازندگی بخشیدوسعتی بی انتهاعطاکند...

عشق من...!

سکوت درگوشه گوشه جسم وروحم کزکرده است وقلبم ناآرامی میکند...

به ندای قلبم گوش سپار...

تنهاعشق رازمزمه میکند...

درد دارد!

قصه از آنجا شروع شد که خیلی عصبانی بودگفت اگه دوستم داری ثابت کن.گفتم چه جوری؟تیغ رو برداشت وگفت رگتو بزنگفتم:مرگ و زندگی دست خداست.گفت:پس دوستم نداری!!تیغوبرداشتم ورگموزدم وقتی داشتم تو آغوش گرمش جون میدادمآروم زیرلب گفت:اگه دوستم داشتی تنهام نمیذاتشی!

تنها یک حرف مرا آزار می دهد..

حتی یک کلمه هم نمیشود!

تنهایک حرف مرا هرروز غمگین تر می کند.. تنها...یک"ن"که در ابتدای "بودنت"نشسته است!

تا حالا این حس رو تجربه کردی...

 دیدی که چه حس قشنگیه...

شبی خسته ونمناک بود...گرم صحبت بااوبودم...قلبم به شدت میتپیدواو...دستان سردم رادرمیان دستان پرقدرت خویش میفشرد...

گفت:این روزهاچقدرخسته ای؟

گفتم:چه کنم ازدوریش؟؟؟

گفت:دوستش داری؟

گفتم:توچه اندازه عشق می ورزی به بندگانت؟

گفت:بیش ازاندازه...عشق من بی حساب وکتاب است...

گفتم:بارخدایا...قسم به همان عشق...

تنهااورامیخواهم...

گفت:میخواهیش درهرجا؟درمیان آتش ودرباغ خوشبختی؟

گفتم:بارالهی...بی اونفس کشیدن به کارم نمی آید...

پس...تنهابااو...

حتی اگردرقعرچاه هم باشم...

یادرمیان شعله های آتش خاکسترشوم...

من خوشبخت خواهم بود...

خدالبخندزد...

من خندیدم...

ناگهان سایه ای ازدورپدیدارشد...

چشمان خونینم برق زدند...

اوبود!

به سویم آمدولبخندزد...

خدابازهم میخندید!

گفت:اودوستت دارد...بی هوس وشهوت...

خدا دستم رادردستش گذاشت وراهیمان ساخت...!